Het is ochtend, iets na zeven: Robert en ik trekken onze wandelschoenen aan voor een ‘promenade boucle’ met de veelbelovende naam: ‘De waterval en het circus van Autoire’. Een circus dat niets met clownsneuzen en te krap zittende glittermaillots vandoen heeft trouwens want we hebben het hier over een geografisch circus: Autoire ligt in een dal en wordt omkranst door kliffen.

Tijdens elke camperreis gunnen Robert en ik onszelf minstens één keer een uitgebreid diner in een zoals wij dat dan zeggen, heel goed restaurant. In een paar departementen hebben we ondertussen een favoriet op de lijst staan.

‘We hebben de benen niet,’ zegt Robert tijdens het stappen alsof hij de kopman is van team Visma in de Ronde van Frankrijk en hij zweet navenant. We zijn in het pittoreske, heuvelachtige Essoyes in de Aube. De zon komt onafgebroken hard op ons neer. Op het programma staat de wandeling naar het graf van Renoir, dat je toch echt moet gezien hebben als je in Essoyes bent, maar het eerste klimmetje hakt er al meteen in.

Zo zijn we op een zomerse dag vroeg in de ochtend onderweg naar Apremont-Sur-Allier, een kleine gemeente in het departement Cher (18). Ons hondje Bocuse ligt te dutten op haar plekje op de grond tussen Robert en mij in. Volgens ons navigatiesysteem is het nog drie uur en vijf minuten rijden tot de camperstop in Apremont-sur-Allier. Het vierde nummer op onze playlist is afgelopen, er volgen een paar tellen stilte en het volgende nummer begint: pling-pling-pling… na de eerste drie noten weet je het gewoon: ‘Once Upon a Time in the West’ van Ennio Morricone. Iemand die een klavecimbel zo wijds kan laten klinken dat je je aangeboren associatie met groteske witte pruiken, ridicule kleine danspasjes en wit bepoederde gezichten op slag bent vergeten… zo iemand is geniaal. Mijn man kan er maar niet van over en net als altijd met dit nummer kan ik niet anders dan hem volmondig gelijk geven: ‘Ja, Morricone was een genie.’ Dit gezegd zijnde draait hij de volumeknop verder open.

Ik kan pas volledig tot rust komen wanneer alle kleren, handdoeken en vodden, wanneer tot het allerlaatste washandje netjes gewassen en gevouwen in de camper kastjes liggen en er geen besmeurd, meurend stukje textiel meer in de kleine wasmand te vinden is… oefff… rust…